Polanica - Zdrój w Sudetach - Turystyczne propozycje

Polanica – Zdrój – słynne uzdrowisko u podnóża gór

Polanica – Zdrój jak sama nazwa wskazuje jest miastem uzdrowiskowym. Na mapie szukamy jej na Ziemi Kłodzkiej w województwie dolnośląskim. Płynie tędy mała rzeka – Bystrzyca Dusznicka, a w pobliżu wznoszą się góry, z których najwyższy nazywa się Masyw Śnieżnika (1423 m.n.p.m.). Pozostałe okoliczne stoki są znacznie niższe, ale dzięki temu łatwe do zdobycia. A warto na nie wejść dla wielu pięknych widoków. Nie możemy też zapomnieć o czekających na turystów niedaleko stąd Górach Stołowych z Błędnymi Skałami i Szczelińcem Wielkim. A więc jest gdzie spacerować.

Jeśli ktoś nie lubi chodzić po górach może wybrać się na wycieczkę do pięknego Kłodzka, do Bystrzycy Kłodzkiej albo sanktuarium w Wambierzycach. Ewentualnie do innych pobliskich uzdrowisk takich jak Kudowa – Zdrój, Lądek – Zdrój czy Duszniki – Zdrój. My właśnie będąc w okolicy potraktowaliśmy Polanicę jako naszą bazę wypadową. Chociaż samo miasto też warte jest przynajmniej jednodniowego spaceru.

Trochę historii

Pierwsze pisemne wzmianki na temat miejscowości pojawiają się w dokumentach z połowy czternastego wieku. Należała wówczas do jednego ze śląskich rodów rycerskich. Jak bywało w przeszłości przynależność zmieniała się raz po raz wraz ze śmiercią właściciela, na skutek sprzedaży majątku albo poprzez fakt darowizny. W ten sposób przez pewien czas okolica stała się dobrem należącym do zakonu augustianów, a nieco później jezuitów.

Już w szesnastym stuleciu znane były lecznicze właściwości tutejszych wód mineralnych. Ale pierwsze z prawdziwego zdarzenia domy uzdrowiskowe pojawiły się na początku dziewiętnastego wieku. Przysłużył się temu ówczesny kupiec i pan miejsca Joseph Grolms. W następnych latach kolejni właściciele przynosili coraz większy rozwój Polanicy. Oprócz budynków uzdrowiskowych istniały tu także między innymi tartak, browar, szlifiernia szkła i leśniczówka.

Jeszcze większą renomą jako uzdrowisko miasto cieszyło się od roku 1873 kiedy tutejsze tereny nabył bogaty przemysłowiec z Wrocławia – Wenzel Hoffmann. Obok wód mineralnych odkryto też lecznicze właściwości tutejszej borowiny. W 1890 roku do Polanicy poprowadzono z Kłodzka linię kolejową. Powstało mnóstwo uzdrowiskowych pensjonatów w stylu szwajcarskim. A w roku 1906 zaczął przyjmować gości luksusowy dom kuracyjny – Wielka Pieniawa.

Pierwsza i druga wojna światowa na krótko przerwały rozwój uzdrowiska. Po roku 1945 tereny tutejsze włączono w granicę państwa polskiego. Wtedy też zaczęła funkcjonować oficjalnie nazwa Polanica – Zdrój (wcześniej było to Heide) i nadano prawa miejskie.

Na kurację przyjeżdżają tu osoby z chorobami układu krążenia, przewodu pokarmowego albo też pragnący wyzwolić się z nałogu tytoniowego.

Co warto zobaczyć w Polanicy – Zdroju?

Koniecznie trzeba się przejść na spacer tutejszym deptakiem wzdłuż rzeki. Mnóstwo tu punktów gastronomicznych, restauracje, kawiarnie, stoiska z pamiątkami itp. Deptak zaprowadzi Was do pięknego i dużego parku zdrojowego. Tam stoi do dziś wspomniany wyżej hotel uzdrowiskowy Wielka Pieniawa, jest również muszla koncertowa, pijalnia wód mineralnych, fontanny (jedna z nich – multimedialna tryska wodą i kolorami w rytm wygrywanych melodii). W pobliżu stoi neobarokowy kościół Wniebowzięcia N.M.P. Ciekawostką w Polanicy – Zdroju jest Szlak Niedźwiadka prowadzący do małych i większych pomników z misiami (coś podobnego jak krasnale we Wrocławiu).

Nie ma problemów z bazą noclegową. Na miejscu jest wiele pensjonatów, hoteli i kwater prywatnych udostępniających miejsca dla gości.