Bazylika św Stanisława Biskupa w Lublinie

Bazylika św Stanisława Biskupa w Lublinie nazywana też bywa kościołem dominikanów. Znajduje się na Starym Mieście i jest bardzo chętnie odwiedzana przez turystów. Wraz z klasztorem należy też do najstarszych tutejszych świątyń. Liczy już ponad 770 lat.

Bazylika św Stanisława Biskupa w Lublinie i relikwie Krzyża Świętego

Mało kto wie, że w jednej z bocznych kaplic kościoła czyli w kaplicy Firlejów przez ponad pięć wieków przechowywane były relikwie Krzyża Świętego, jedne z największych na świecie. Przybyły one tu około roku 1420 poprzez Jerozolimę, Konstantynopol i Kijów. Z tego powodu kościół dominikanów w Lublinie należał do najważniejszych w naszym państwie sanktuariów. W siedemnastym wieku ustępował tylko Jasnej Górze i katedrze gnieźnieńskiej. Niestety w nocy z 8 na 9 lutego 1991 roku ten cenny element wyposażenia świątyni ktoś ukradł. Do tej pory do kościoła nie wrócił.

Na szczęście lubelscy dominikanie mają jeszcze kilka innych fragmentów Krzyża Świętego. Jeden z nich podarował darczyńca z Holandii.

Architektura i wystrój kościoła dominikanów w Lublinie

Ze względu na ciasną zabudowę Starego Miasta trudno jest zrobić zdjęcie fasady kościoła, zwłaszcza w całości. Jednym z charakterystycznych elementów tejże fasady jest wysoki późnorenesansowy szczyt schodkowy z licznymi ozdobnymi sterczynami. Po jego obu stronach stoją dwukondygnacyjne, raczej niskie wieże. Nad dachem góruje miedziany hełm sygnaturki.

Świątynia jest trójnawowa, halowa. Znaczy to, że wszystkie nawy mają tę samą wysokość. Powstała w czternastym wieku z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Po wielkim pożarze z roku 1575 została odbudowana. Łączy w sobie elementy gotyckie, renesansowe i barokowe. Te ostatnie widać przede wszystkim w bogatym wyposażeniu. Z mnóstwem pięknych rzeźb, obrazów, także sztukaterii.

Wewnątrz znajdziecie aż jedenaście bocznych kaplic. Do najbardziej znanych należą wspomniana wyżej kaplica Firlejów, kaplica Tyszkiewiczów, Ossolińskich i Matki Bożej Paryskiej.

Klasztor dominikanów i „Sala Unii”

Od południa do bazyliki przylega również klasztor. Obecnie znacznie okrojony w porównaniu z tym, jaki to istniał w dawnych wiekach. Po kasacie zakonu i wypędzeniu zakonników w dziewiętnastym stuleciu powstały w tym miejscu najpierw koszary, a w roku 1945 dom dziecka oraz Teatr Lalki i Aktora. W 1938 zakonnicy odzyskali tylko część swojej dawnej własności.

Według przekazów w refektarzu klasztoru w roku 1569 nastąpiło podpisanie Unii Lubelskiej. Obecnie pomieszczenie to jest dostępne dla osób zwiedzających. Można też zwiedzać tutaj galerię malarstwa i skarbiec.