Sanktuarium św Jana z Dukli

Sanktuarium św Jana z Dukli w Dukli

W Kościele Katolickim jest mnóstwo świętych Janów. Dlatego dla określenia każdego z nich używa się albo przydomka, albo nazwiska albo nazwy miejscowości, z której pochodził. Sanktuarium św Jana z Dukli znajduje się w mieście, gdzie ów pobożny zakonnik się urodził.

Kim on był?

Żył w piętnastym stuleciu. Nie znamy jego nazwiska. W młodości obrał życie pustelnicze w grocie na górze Zaśpit niedaleko Krosna. Później wstąpił do zakonu i związał się z ojcami bernardynami. Słynął jako wspaniały kaznodzieja i spowiednik. Posługiwał między innymi we Lwowie, gdzie umarł w opinii świętości w roku 1484. Do jego grobu pielgrzymowali na przykład polscy królowie – Jan Kazimierz, Michał Korybut Wiśniowiecki i Jan III Sobieski. Do grona błogosławionych został zaliczony w roku 1733 za czasów papieża Klemensa XII. Proces kanonizacyjny zaczął się w latach czterdziestych dwudziestego wieku i trwał blisko 50 lat. Dopiero papież Jan Paweł II ogłosił Jana z Dukli świętym w roku 1997. Jest on patronem diecezji przemyskiej. Doczesne szczątki pobożnego bernardyna przywieziono ze Lwowa do Polski (najpierw do Rzeszowa, a później do Dukli) w roku 1974 i spoczywają w tutejszym sanktuarium.

Kościół i klasztor bernardynów w Dukli

Obecny kościół p.w. świętego Jana z Dukli stoi na miejscu innego drewnianego. Fundatorem zarówno tej drewnianej świątyni jak też klasztoru został Józef Wandalin Mniszech – właściciel pobliskiego pałacu i jednocześnie całej miejscowości. Natomiast jego syn Jerzy August sponsorował prace przy budowie nowego murowanego. Rozpoczęły się one w roku 1761, a zakończyły w 1777. Niestety kilkadziesiąt lat później nastąpił wielki pożar. Spaliła się znaczna część zarówno kościoła jak też domu zakonnego. Konieczna była odbudowa, a kształt zabytku jaki możemy oglądać obecnie pochodzi z przełomu wieków XIX i XX.

Budowla jest trójnawowa. Prezbiterium zamyka półkolista apsyda. Na zewnątrz uwagę przyciągają dwie jednakowe wieże przyozdobione barokowymi hełmami. Wyposażenie wnętrza autorzy przewodników zaliczają do neorenesansowych. Proszę spojrzeć na polichromię, której autorem jest Tadeusz Popiel. Trumna ze szczątkami świętego Jana umieszczona została w specjalnej bocznej kaplicy.

Warto wybrać się na miejsce pustelni św. Jana czyli wspomnianą wyżej górę Zaśpit, a także na wzgórze Piotruś (728 m.n.p.m.) ze studzienką.