Kościół Serca Pana Jezusa w Ełku

Kościół Serca Pana Jezusa w Ełku – duży i ładny

Neogotycki kościół Serca Pana Jezusa w Ełku (dokładniejsza nazwa Najświętszego Serca Pana Jezusa) jest najstarszą i największą istniejącą do dziś świątynią w mieście. Początkowo służył tutejszym protestantom. Natomiast jako katolicki funkcjonuje od 1945 roku. Naszym (bardzo prywatnym) zdaniem ładniejszy niż stojąca niedaleko stąd katedra świętego Wojciecha.

Opisywany tu zabytek powstał w połowie dziewiętnastego wieku. Jednakże po znacznych zniszczeniach z czasów pierwszej wojny światowej konieczna była jego przebudowa, która trwała w latach 1922 – 1925. Niewiele lepiej było po kolejnej wojnie (1939 – 45), kiedy ucierpiało oryginalne wyposażenie. Sakralny obiekt służył w tamtym czasie między innymi jako magazyn i stajnia. A więc niektóre elementy odnowić było trzeba jeszcze raz. Pracy tej podjęli się sprowadzeni z Krakowa Kanonicy Regularni Laterańscy. Przywieźli oni też w darze obraz Serca Pana Jezusa, który został później przekazany wraz z ołtarzem do kościoła parafialnego w Klusach.

Architektura i wystrój

Budynek jest trzynawowy. Obecny ołtarz główny kościoła jest dziełem Stefana Zawistowskiego i Józefa Warzyńskiego. Ma aż 11 metrów wysokości. Pośrodku niego stoi figura najświętszego Serca Pana Jezusa, a po bokach święty Augustyn i święty Krzysztof. Po obu stronach złoconego tabernakulum zobaczycie figury adorujących aniołów. Ołtarz ten a także ławki, konfesjonały, boazeria, żyrandole i może jeszcze jakieś inne elementy pochodzą z połowy ubiegłego wieku. Warto spojrzeć też na cztery boczne ołtarze. Przyjrzyjcie się również witrażom. Prezbiterium od nawy oddziela łuk tęczowy z bardzo ładną polichromią. Na zewnątrz uwagę przyciąga wysoka wieża, z której codziennie o godzinie 12.00 rozlega się hejnał miasta. Charakterystyczny jest także gruby mur z nieotynkowanej cegły.

Pamięci wojennym ofiarom

Obok świątyni znajdziecie pomnik, na którym widnieje napis „W hołdzie poległym Polakom za wiarę i ojczyznę.” Monument ten stanął w roku 1950. Natomiast od 2005 jest tam też tablica, a na niej przeczytacie, że „Polskie dzieci ofiary II wojny światowej, więźniowie obozów, sieroty wojenne, robotnicy niewolniczej pracy, wypędzeni, prześladowani w czasie okupacji hitlerowskiej i sowieckiej – dziękują Panu Bogu za ocalenie.”