Suchowola i Okopy na Podlasiu

Suchowola i Okopy na Podlasiu – środek Europy.

Suchowola i Okopy na Podlasiu kojarzą się z osobą błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki, który w tych stronach mieszkał w dzieciństwie i wychowywał się. Ale też właśnie tu znajduje się środek Europy. Wyliczył to astronom Szymon Antoni Sobiekrajski z osiemnastego wieku. Fakt ten upamiętnia głaz i specjalna tablica w parku miejskim.

Krótka historia Suchowoli

To małe miasteczko na Podlasiu w powiecie sokólskim liczy niewiele ponad 2 tysiące stałych mieszkańców. Natomiast w przeszłości był tu powiat grodzieński, a stolicą województwa były Troki (będące obecnie w granicach Litwy).

Powstanie miejscowości datowane jest na XVI wiek. W kolejnych stuleciach kwitnął tu handel zbożem, bydłem i końmi. Prawa miejskie były tu nadawane dwukrotnie. Najpierw w roku 1777, a później (po utracie tychże praw w 1950 roku) Suchowola ponownie stała się miastem w 1997.

W 1941 roku w mieście powstało getto żydowskie, które liczyło około 5 tysięcy jego mieszkańców. Większość z nich zostało w 1942 roku wywiezionych do obozów w Kiełbasinie koło Grodna i w Treblince.

Co warto zobaczyć w Suchowoli

W Suchowoli warto zobaczyć klasycystyczny kościół św. Piotra i Pawła – rodzinną parafię błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki, który mieszkał niedaleko stąd we wsi Okopy. Jest też drewniany wiatrak, zabytkowe ponad stuletnie domy, a także stalowy łuk będący częścią ołtarza polowego z czasu wizyty papieża Jana Pawła II w Białymstoku (z 1991 roku).

Suchowola i Okopy – rodzinna wieś i dom księdza Jerzego Popiełuszki

Niewielka wieś Okopy leży natomiast około 5 kilometrów od Suchowoli na Podlasiu. Miejscowość ta istniała na mapach już w szesnastym wieku. Do dziś zachowały się tu dwa średniowieczne kurhany (stąd nazwa Okopy). Tutaj urodził się i wychował błogosławiony ksiądz Jerzy Popiełuszko, słynny kapelan „Solidarności” zamordowany przez funkcjonariuszy SB w 1984 roku. Jego grób znajduje się w Warszawie obok kościoła św. Stanisława Kostki.

Dom Popiełuszków jest skromny z żółtej cegły podobny do wielu innych w okolicy. Więc trudno go poznać, ale w pobliżu znajduje się też kapliczka i pomnik – głaz z pamiątkową tablicą. Kiedyś wielu z tutejszych mieszkańców starszego pokolenia posługiwało się językiem, a raczej dialektem białoruskim, jednakże obecnie już prawie cała miejscowość uległa całkowicie spolonizowaniu.